bir çocuğun başına gelebilecek en kötü şey

tecavüz

ananın babanın olmaması dışında bide ananın babanın varken yok gibi olması

çok kötü bir anne babaya sahip olması değil hiç anne babaya sahip olmamasıdır. hiç anne babaya sahip olmamış çocuk, kötü bir anne babaya razıdır. ne olursa olsun ''benim annem babam var'' diyebilmektedir. ve kötü bir aileyi sahip bir çocuk ne olursa olsun anne babasının yanında olmasını ister. (bkz: bence) (bkz: tecrübe)

daha 4 aylıkken kaçırılmak, polis baskınında 4. katın boşluğundan aşağı atılmak. konuşamıyordur, hislerini anlatamıyordur belki ama o bebek bir ömür boyu psikolojik olarak güvende olamayacaktır.

büyümesidir

bu dönemde türkiyede yaşamasıdır

taciz, tecavüz dışında ebeveyn ilgisizliğidir. (bkz: düşman götüne)

pazarda kaybolmak.

annesinin hasta olması ve onu izleyerek büyümeye çalışmak.

annesi tarafından sevilmemek. her zaman yaralı olcaktır bir yanı, paramparça. öle öle yaşar o çocuk. dünyada seni karşılıksız sevecek tek insan sevmemiş bi' düşün. düşünmek dahi istemedin değil mi ? (bkz: ölüm gibi bir şey oldu ama kimse ölmedi)

bir çocuğun başına gelebilecek en kötü şey büyümektir

taciz edilmesi, tecavüze uğraması bir çocuğun başına gelebilecek en kötü şeydir. hatta bir çocuğun değil, bir insanın başına gelebilecek en kötü şey olduğu için ben şöyle sıralamaya devam edeyim; anne babasının olmaması, anne bana sevgisi nedir bilmemesinin yanında eğer varsa ebeveynleri ve buna rağmen bir çocuk "değersizlik hissi" ile büyüyorsa o çocuk ruhunu kaybeder yavaş yavaş. aşagılık psikolojisi aşılanan çocuğun özgüveni kendi ailesi tarafından alınır. sevgisiz büyüyen çocuk bunun götürülerini bütün hayatı boyunca üzerinden atamaz. "ben zaten neyi yapiyorum ki?" sorusunu kendine soran bir çocuk düşünün, annesine hala kendini ispatlamaya çalışan 11 yaşında bir çocuk tanıdığım olması içimi acıtıyor. annesinden sözlü şiddet gören o çocuk, şiddete yönelir. şiddet ile sorunları çözmeye yönelen bir birey olur. hatta bu onun gelecekte kendi kuracağı aileyi bile etkiler. bundan korkuyorum lakin görünen köy kılavuz istemiyor. çocuk, sevgiyle büyümeli keşke her ebeveyn başarabilse bunu. terbiye vermek çocuğu korkutmayla, aşağılamayla olacak iş değil

anne babasının olmaması bir de anne babasının varken yok gibi olması.

arkadaşlarınla sokakta çekirdek yerken hiç gitmek istemediğin o eve gitmeden önce arkadaşlarına dönüp şu cümleyi kullanmak ve bu ruh hali bir çocuğun başına gelebilecek en kötü şeylerden biridir. '' neyse beyler ben eve gideyim bi posta dayağımı yiyip uyuyayım artık.''

çocukluğunu yaşamaktan alıkoyulması, ilgisiz ebeveynlere sahip olması, sevgi görmemesi.

çoçuklen yaşanabilecek herhangi bir travma çünkü o zaman olayın ciddiyetinin farkında değilsindir daha sonra anlamaya başlarsın neyin ne olduğunu düşündükçe kafası acır insanın çocuklar çiçekler gibi onları sevin ama koparmayın ve koparılmasına izin vermeyin

babasının erkek çocuk istemesine ramen kız çocuğu olarak dünyaya gelmek ya da para verip önüne yemek koyunca anne-babalık yaptığını sanan ailedir bence. iki durumda da sevgiden yoksun büyüyor. bir de bu anne-baba kendi arasında çatışıyorsa, o çocuğun ileride en ufak bir tartışma ortamından kaçacağı gözlenebilir. en basitinden kardeşimden biliyorum. ailem kavga ederken ben bizi odaya kilitliyordum. o; dolap, yatak ve kolon arasındaki küçük yere giriyordu. şu an 12 yaşında. doğduğundan 9 sene sonraya kadar kavga içinde büyüdü. şimdi arkadaş ortamında kavga edilmesin diye kendini ezdiriyor. bazen insanlardan korkuyor. sizin bunu kimseye yaşatmaya hakkınız yok. sevgi veremeyecekseniz eğer, çocuk yapmayın. sizin bir isteğiniz yüzünden bizlerin hayatı kararıyor.

oyun oynayarak buyumesi gereken yasta sorumluluk alip calismak zorunda kalmasi

onu seven, sarılan bir annesinin olmaması. elini tuttuğunda güçleneceğin o kocaman kalpli kadının olmayışı sende kimsenin saramayacağı bir yara açar. hiçbir çocuğun deneyimlememesi gereken bir şey. çok travmatik durumlar var ama en acısı bu olmalı.

sevgisiz büyümesi

çocukluğunu yaşayamamak

bütün istediklerini alıp onu hayalsiz bırakmak

tecavüz. bir daha hiçbir şey eskisi gibi olmaz o çocuk için. sosyal ilişkilerde berbat olur, insanlarla iletişim kuramaz, sosyofobik, klostrofobik, agorafobik olur. panik atakla savaşır, tecavüzcüsünün yaşlarındaki insanlardan uzak durur. dayısıyla bile odada başbaşa kalamaz, kaçar. üzer masum akrabalarını ama çocuk daha o, olur öyle. hayatının sonuna kadar boynuna asılı bir örs gibi taşır o çocuk onu. kimyasal hadıma evet!